‘Hoe ik me mijn einde voorstel? Dan zeg ik: Nou jongens…’
‘Je belt ons op…’
‘Ja, ik bel jullie op – als ik dat dan nog kan, hè.’
‘En dan zeg je: Kinderen van mij, ik, jullie moeder, voel m’n einde naderen…’
‘Ja, dan zeg ik: M’n mandje is vol.’
‘Mama… verdomme… niet zeggen: M’n mandje is vol.’
‘Wat moet ik dan zeggen?’
‘Weet ik niet, maar je moet niet zeggen: M’n mandje is vol. Dat is een walgelijke uitdrukking.’
‘O, nou, ik zeg dan: Ik heb genoeg van het leven.’
‘Dat klinkt al beter.’
Hoe ik mijn moeder vermoordde was een spraakmakende film van Theodor Holman en Theo van Gogh. Een docudrama waarin een moeder van tachtig vertelt over haar ervaringen in het jappenkamp aan een zoon die dit alles voor de zoveelste keer moet aanhoren. Holman bewerkte het script tot een roman over een moeder, zoals er in Nederland nog nooit een is geschreven.