Zilverzonnige en onneembare maan

Jacques Hamelink

Hoog werd indertijd van het beloofde land (de Encantadas!) van de poésie pure opgegeven. Men hoort daar tegenwoordig niet veel meer over. Toch zijn er, voor wie aan de taal haar onherroepelijk, onoverkomelijk semantisch karakter niet ontzegt, voortzettingen denkbaar in die richting van avontuur. En al waren ze niet denkbaar: Zilverzonnige en onneembare maan is er, als de punt op het ondersteboven in het nocturne water staand uitroepteken.