Bernlef heet wel de dichter van het vluchtige te zijn, de dichter die zich van de ene indruk naar de volgende begeeft, observerend en onderzoekend. Soms met lichte ironie, nooit met grote woorden en altijd met aandacht schetst hij wat zich zintuiglijk aan hem voordoet – een rivier, een foto, de ademtocht van Chet Baker.
Voor deze verzamelde gedichten koos hij uit al zijn bundels de gedichten die hij bewaren wilde. Een keuze, ruim genoeg ‘om precies te passen in dit gevoel van alles voorgoed’, zoals hij in een gedicht ooit schreef.
