Geboorte werd hem zijn dood. Dat is de beginregel van Bernlefs novelle Vallende ster, die op compacte wijze de innerlijke wereld van een stervende oproept.
Komiek Wim Witteman wordt op latere leeftijd door het ‘grote toneel’ ontdekt. Op het moment dat hij door een gevreesde ziekte wordt geveld is hij bezig de tekst van een monoloog van Samuel Beckett van buiten te leren.
Fragmenten van Becketts tekst fungeren als muzikale accenten in Wim Wittemans laatste, hallucinerende ogenblikken, waarin het beeld opdoemt van zijn autistische broer Peter, met wie hij op een wel heel speciale manier was verbonden.