‘Utopia’ is een van de woorden waar de bewerkers van het Woordenboek der Nederlandsche taal mee bezig zijn. Een van die bewerkers, Thomas, heeft geschat dat hij zal sterven bij het woord ‘zode’; hij zal dan achtenzeventig jaar oud zijn. Bijgelovig is hij overigens niet, wel tot in het absurde gepreoccupeerd met de dood. Dat blijkt uit de mededelingen van de vrouw die tegenover hem zit, met wie hij dagelijks samenwerkt en die hem tot hoofdpersoon maakt van een boek. Dat boek heet – Utopia of De geschiedenissen van Thomas. Het bevat vertellingen, die samen een geschakeerd beeld opleveren – niet zozeer van Thomas’ werk, nog minder van zijn leven, maar wel van zijn gedachten en ideeën. En van de gedachten en de ideeën van de schrijfster.
