Rijmdwang betekent, ook in het Afrikaans, de invloed van het rijmschema op de dichter, een invloed die ervoor zorgt dat er heel wat anders komt te staan dan de dichter aanvankelijk voor ogen zweefde. Voor Elisabeth Eybers, die met de titels van haar bundels, Einder en Dryfsand, al min of meer aangaf dat ze rekening hield met de mogelijkheid dat er aan haar poëtische productie een eind zou komen, betekent het echter (ook) iets veel positievers: de dwang die elke geboren dichter voelt en waarzonder hij geen gedicht zal schrijven, de drang om aan tafel te gaan zitten voor een blad papier, en daaraan iets toe te vertrouwen dat nog niet bestond, dat order het opschrijven pas ontstaat. Bij Elisabeth Eybers is het resultaat iets wat door zijn simpelheid en raffinement direct op ons inwerkt, ook als wij het Afrikaans eigenlijk niet beheersen, en zelfs als wij geen kenners zijn van de hedendaagse poëzie.
