– Het einde van de reis
en in de handen harde gladde stenen
rond van vrede vierkant van wrok plat van verzet
en dan de vreemde niet te definiëren:
met gespleten lippen vlijmscherpe wimpers
nog trillend hun handen hun ogen
vol landschap hun huid bekrast
door een wanhopig onbekende,
samengestroomd in een morene –
