De nieuwe bundel van Jacques Hamelink staat in het teken van China, het Rijk van het Midden, het Hemelse Rijk. We zien het door de ogen van een in ongenade gevallen geschiedschrijver: diens pijnlijke wederwaardigheden, ervaringen uit het leven van de dichter zelf en (zeer persoonlijke) capita selecta uit China’s overrijke geschiedenis vormen de stof, waaruit Jacques Hamelink met meesterhand zijn leger heeft gevormd. Dat leger dient zich in strakke formatie aan, als een opgegraven beeldenleger van een Chinese keizer, maar de individualiteit van de afzonderlijke krijgslieden kon niet groter zijn. Ook Hamelinks taalmuziek is wars van autoriteit; een echte keizer zou zeker de stem van een automaat boven de zijne verkozen hebben.
