T. van Deel in Prisma-Lectuurvoorlichting: ‘Tellegen beeldt zijn obsessie en angst voor het verval, de dood, het afscheid meesterlijk uit. Hij laat een appel langzaam verrotten, slaat een mug schuldbewust dood, ontwaart een olifant in de porseleinkast van zijn ziel, ziet zichzelf over een muur klimmen aan de rand van zijn gedachten. Ach, het is prachtig, erg, droevig en lucide.’
