Van Adriaan van Leent is, behalve wetenschappelijke publicaties, al eerder een romanachtig boek verschenen. Het onverklaarbare water, in 1966. De bisschop van Den Haag is zijn eerste échte roman, boordevol vertelling, stampvol dialoog.
‘Wie in een draaikolk zit, moet zwemmen tot hij verdrinkt,’ zegt de bisschop van Den Haag, als hij naakt naast een vrouw op bed zit. De draaikolk is hier de rooms-katholieke kerk maar had ieder ander systeem dat in heftige beroering is kunnen zijn. Alleen wordt de drenkeling nu omringd door mensen die, elk op zijn eigen manier, slachtoffer van een rooms regime zijn: een vrome, pausvrezende moeder, een broer die wrok tegen de bisschop en zijn kerk koestert, een uitgetreden vriend-van-het-seminarie die op een romantisch huwelijk uit is en een hoge functionaris die tracht te redden wat er nog te redden valt.
Maar ondanks een merkwaardig jongmens dat hem zijn beroepsrol wil afstropen en ondanks een vrouw die hem uit het systeem wil halen, gaat de bisschop zijn ondergang tegemoet. Door zijn carrière is hij te ver in de draaikolk geraakt.
