De mogelijkheid dat het menselijk bestaan een ‘schuldig zijn’ inhoudt wijst de hoofdpersoon van Der Prozess een roman lang van de hand, om echter een roman lang door het ‘Gericht’ achtervolgd te worden en ten slotte ter dood gebracht. In Brakmans roman bekent de heer K. hartgrondig, met verve en tot uitputtens toe, maar volgens hetzelfde ‘Gericht’ nog steeds niet voldoende; ja, zo laat men doorschemeren, het volledig bekennen is in principe onmogelijk. Een verrassende en zelfs aanvullende visie, niet zonder de noodzakelijke donkere ondertonen of de al even noodzakelijke humor.
