Konden we dood maar afwenden, maar op zijn tijd staan we met lege handen. Het merendeel van de gedichten in Bezweringen gaat over onze omgang met de dood. In schitterende, heldere gedichten richt Willem van Toorn monumenten op voor een overleden geliefde, broer, zus, vriend. Wat gebeurt er wanneer je volkomen onverwacht de stem van een dierbare overledene hoort? Van Toorn brengt niet alleen persoonlijk verlies onder woorden, maar dicht ook over eeuwenoude gebruiken, zoals het raam openzetten om een gestorven ziel de ruimte te geven. Somber is dit alles niet, het leven wenst nu eenmaal door te gaan.
