Patricia de Martelaere (1957-2009) was schrijfster, filosofe en als hoogleraar filosofie verbonden aan de Katholieke Universiteit Brussel en de Katholieke Universiteit Leuven. Ze is bekroond met de Belgische Staatsprijs voor Literatuur. Zij publiceerde romans (onder andere De schilder en zijn model, 1989), poëzie (Niets dat zegt, 2002) en essays (Een verlangen naar ontroostbaarheid, bekroond met de J. Greshoffprijs 2004). Tweemaal werd zij genomineerd voor de AKO Literatuurprijs, voor Littekens (1990) en Het onverwachte antwoord (2004) – de laatste kwam ook op de shortlist van de Libris Literatuur Prijs, de Belgische Staatsprijs voor Literatuur en De Gouden Uil; ze won er de Publieksprijs De Gouden Uil mee.
Een jaar voordat zij in 1989 de roman De schilder en zijn model publiceerde, was zij in België al gedebuteerd met de roman Nachtboek van een slapeloze. Dit relatief onbekende debuut werd bekroond met de Debuutprijs Boekenweek van de Vereniging van het Vlaamse Boekwezen, en in 2006 door uitgeverij Querido opnieuw uitgegeven. Haar voor de Maand van de Filosofie 2002 geschreven essay Wat blijft publiceerde zij in bewerkte vorm in 2007.

‘De Martelaere is niet iemand die zoetjesaan of heel omslachtig denkt, nee, haar denken gaat op volle kracht, is meeslepend en kan in kort bestek tal van problemen oproepen en verwerken.’ Trouw
‘Patricia de Martelaere schopt de mensheid een geweten.’ De Standaard

romans en verhalen:
Nachtboek van een slapeloze (1988/2006)
De schilder en zijn model (1989)
Littekens (1990)
De staart (1992)
Het onverwachte antwoord (2004)

essays:
Een verlangen naar ontroostbaarheid (1993)
Verrassingen (1997)
Wat blijft (2007)

poëzie:
Niets dat zegt (2002)

© Foto: Frank Toussaint

Foto: Frank Toussaint