‘Plotseling zag mijn leven er heel anders uit. Het huis verkocht, mijn vrouw weggewandeld en ik verhuisd naar een huurhuis in de Amsterdamse buurt waar ik ben opgegroeid. Een man alleen met zijn gedachten. De verhalen en gedachten die ik mijn vrouw zou vertellen bleven onuitgesproken.’
In drie jaar tijd schreef Jacques Klöters zo’n duizend stukjes, die hij allemaal begon met de zin ‘Ik zat vanmorgen te denken…’ en op Facebook plaatste. Hij woelde door zijn herinneringen als een varken op zoek naar truffels, beschouwde zijn vroegere zelf, joeg op treffende gedachten en documenteerde zich waar mogelijk met oude agenda’s, dagboeken, teksten, brieven en kranten.
In Voorwaarts leven, achterwaarts begrijpen zijn de mooiste stukjes verzameld. Van het rooms-katholieke Amsterdam in de jaren vijftig en zestig tot zijn vriendschappen met Annie M.G. Schmidt en Hans Dorrestijn en zijn cabarettijd bij Don Quishocking: Jacques Klöters vertoont zijn gedachten en herinneringen zoals een pauw zijn staart vertoont. Niet uit ijdelheid maar uit de behoefte iets moois te laten zien.
