Arnold Aletrino’s eerste bundel, Uit den dood, verscheen in 1889 en bevat een verzameling schetsen die voor het merendeel in De Nieuwe Gids waren opgenomen. Het zijn alle variaties op de thema’s dood en lijden en ze zijn geschreven vanuit een sterke persoonlijke betrokkenheid bij het menselijk leed. De jonge arts Aletrino werd dagelijks geconfronteerd met de ellende die het Amsterdamse Binnengasthuis binnen haar muren herbergde. Maar hoewel de misère van het leven zijn inspiratiebron is, mag men het werk van deze auteur niet geëngageerd noemen. Aletrino beschrijft het lijden omwille van de emoties die dat bij hem oproept, bijna om de esthetische bekoring ervan. In die zin is hij een echte exponent van het ‘l’art pour l’art’-principe van de Beweging van Tachtig.
