De vrouwen in het zwart

Madeleine St John

Het is Sydney in de jaren ’50. De vrouwen in het zwart weten niet waar ze het moeten zoeken, zo druk hebben ze het. Kerst komt eraan en daarna ook nog de zomeruitverkoop. Het chique warenhuis waar ze werken barst uit zijn voegen, maar ze hebben nog net genoeg tijd in hun lange en loeihete dag om te dromen, te roddelen en plannen te maken. Tegen de tijd dat het laatste afgeprijsde jurkje is verkocht, zijn de dames van de afdeling avondjurken van F.G. Goode’s op nét een ander pad in hun leven gezet.

De vrouwen in het zwart is een sfeervolle zedenkomedie, over een lang vervlogen zomer van onschuld. St John tekent gewone vrouwenlevens op met een buitengewoon verfijnde touch. Een grootse literaire roman, een verloren Australische klassieker, die leest als een soap. Hilary Mantel noemt dit het boek dat ze het liefst aan mensen cadeau doet ‘om hen op te vrolijken’. Met een voorwoord van Bruce Beresford, de regisseur van Driving Miss Daisy, die deze roman recentelijk verfilmde onder de titel Ladies in Black.

Over De vrouwen in het zwart:
‘Een verrukkelijk boek. Geestig en levendig, als de adem van de jeugd.’ – Jane Gardam
‘Een komisch meesterwerk.’ – Clive James

‘Deze glorieuze en oergeestige snapshot van Australie in de jaren vijftig is een juweel. Het is geen nostalgisch terugkijken naar een verloren manier van leven, maar een slim en geestig expose over waarom dingen wel moesten veranderen.’ – Sunday Times

Quotes:
'Het boek leest als een smakelijk tussendoortje: het is speels, grappig en op een prettige manier stijfjes, als een ouderwets meisjesboek.' *** - NRC Handelsblad

'Een heerlijk boek om mee weg te kruipen is het even geestige als scherpzinnige De vrouwen in het zwart' - Margriet

'Wie even wil ontsnappen aan de hedendaagse realiteit heeft het perfecte excuus gevonden in dit jarenvijftigsprookje over een lang vervlogen zomer van onschuld.' - Flair

'Met een smakelijke verteller die geen ironie vreest, slaagt ze er als weinig anderen in om de middelmatigheid waar haar personages onder lijden, even tragikomisch als ontwapenend neer te zetten.' **** - HUMO

'Een heerlijke zedenschets van een micro-universum medio vorige eeuw.' - Marjolijn de Cocq in Het Parool