Teruggekeerd uit de Japanse interneringskampen wordt zeemansvrouw Katharina met haar dochtertje Ingrid opgenomen in het gastvrije huis van een deftige Utrechtse familie. Het kost Katharina, berooid, onaangepast en rebels, grote moeite voet aan de grond te krijgen in de niet onvriendelijke, doch alweer benauwend-geordende naoorlogse Nederlandse samenleving. De theorie van haar idealistisch-revolutionaire denkbeelden botst voortdurend op de nuchtere werkelijkheid waarmee ook haar eigen dochtertje haar confronteert. Katharina bezoekt de universiteit, wordt lid van een politieke vereniging, leert Russisch – en blijft zich overal buitenstaander voelen. Pas wanneer zij zal teruggaan naar het roerige Indonesië ervaart zij hoe ze toch heeft wortelgeschoten in het Utrechtse bestaan, dat nu weer moet worden opgebroken. Enkele hoofdstukken zijn geschreven vanuit echtgenoot Ronald, die als stuurman bij de koopvaardij in de tropische wateren de chaotische toestanden meemaakt van vlak na de oorlog.
