In de roman Sefarad schetst Molina de lotgevallen van een aantal bannelingen in de twintigste eeuw. Hij vervlecht de levens van o.a. Franz Kafka en Primo Levi met geschiedenissen van fictieve personages. Ook beschrijft Molina de sociale en emotionele ontheemding, de momenten waarop een mens zich ‘buitengesloten’ voelt in zijn leven, of dat nu komt door een ziekte, een onbeantwoorde liefde of door een ongeluk.
