Wie kent het niet, de herinnering aan de grote jeugdliefde. Een herinnering die soms gepaard gaat met een verlangen naar een tijd die niet meer terugkomt. Zo denkt Mels, de hoofdpersoon in Het diepste blauw, nog elke dag aan het bijzondere meisje Thija.
Nu is hij oud en invalide. Wat nog enige zin aan zijn leven geeft is zijn ambitie om de geschiedenis te schrijven van het dorp en de meelfabriek die het dorp overheerst. Maar belangrijker nog zijn de herinneringen aan zijn jeugd, die hij niet kan loslaten.
Met zijn vriend Tijger en Thija kon hij zijn gevoelens delen. Ze fantaseerden over de toekomst en droomden over een reis naar China. Beide jongens zijn verliefd op Thija. Zij stelt een keuze voor een van hen steeds uit omdat ze weet dat ze dan de ander als vriend zal verliezen. Tot een ingrijpende gebeurtenis de verhoudingen totaal verandert.
