Het is 1962. Ingmar Bergman heeft al twee Oscars gewonnen en is op het toppunt van zijn roem. Toch voelt hij zich tijdens de opnamen van de film De Avondmaalsgasten – over een predikant die twijfelt aan zijn roeping – onzekerder dan ooit. Bergman wil de film vooral maken om zijn vader (ook predikant) duidelijk te maken waarom hij niet in zijn voetsporen kon treden. Maar zijn vader weigert het manuscript te lezen en de opnamen verlopen moeizaam: er is voortdurend ruzie op de set, de productiemaatschappij wil de geldkraan dichtdraaien en Bergmans vierde huwelijk dreigt te stranden.
