In een dagboek noteerde Kristien Hemmerechts negen maanden lang openhartig gebeurtenissen, anekdotes, bespiegelingen, nieuwsfeiten en uitspraken over de thema’s dood, leven en liefde. Het dagboek roept vragen op, maar geeft geen antwoorden. Soms biedt het houvast, dan weer zaait het twijfel. Het is een voortdurende poging woorden te geven aan wat ongrijpbaar en toch realiteit is.
De dood heeft mij een aanzoek gedaan is geen somber boek. Verlangen naar de dood en levenslust wisselen elkaar af. Hemmerechts’ toon is kwetsbaar, zoekend, stellend, relativerend, scherp, ingetogen en soms hilarisch. Ze schrijft: ‘De hele waarheid kun je nooit vertellen. De gitzwarte put kun je niet laten zien.’ Toch slaagt de auteur erin de lezer een deel van die gitzwarte put te tonen. Daarvoor hoef je niet te weten wat er op de bodem ligt.
