Deze gedichten verbeelden een wereld die last heeft van psoriasis. Meer dan ooit trakteert Rob Schouten ons op een exquise mix van levenswalging en sublimatie. Maar wat wil je ook: naarmate het verleden groeit, wordt het ook voller in het muffe pakhuis van verbazing en berusting. Wat daar is bijgezet? Een dikke man die porno kijkt, maar ook een spreker die in een verloederde wereld snakt naar censuskiesrecht. Het opbeurende nieuws ten slotte: vlekken zijn vervelend, maar als je je best doet krijg je ze eruit. Schone kunsten.
