Spreekt de troubadour is de tweede poëziebundel van Henry Sepers. Was eerder Ovidius zijn inspiratiebron, in Spreekt de troubadour richt hij zich op de twaalfde-eeuwse lyriek van de Langue d’Oc. De gedichten gaan o.a. over ‘een alles heiligende taal’, een liefde die zo verinnerlijkt is dat ze buiten de geest niet meer kan bestaan. De kunst zit het lichaam in de weg, de princesse lointaine wordt gekooid in het hoofd van de minnaar. Is er ontsnapping mogelijk, voor haar, voor hem?
