Onze tijd in de ruimte neemt je door een verscheidenheid aan landschappen en dimensies mee tot aan de randen van Melkweg en woestijn. Intens beeldgebruik, strakke ritmiek en feilloze klankbeheersing kenmerken Rosenbergs rondleidingen over het festivalterrein van het leven. Deze episch-lyrische gedichten, waarin Lucebert, Ter Balkt en Wigman soms lijken mee te zingen, nopen tot kosmisch denken, maar ook tot reflectie op de mens en diens plaats in het universum.
