In Muggen mensen olifanten, haar eerste echte reisboek, voert Marion Bloem de lezer in een wervelende stroom van verhalen mee naar Bali en Bolivia, naar Australische woestijnen en moerassen op Nieuw-Guinea, naar Afrika, Japan en de Verenigde Staten. Alle vijf de continenten komen uitgebreid aan bod. Overal ter wereld ontmoet zij mensen met wie een persoonlijk contact ontstaat. De vaak ontroerende en hartverscheurende verhalen die zij te horen krijgt roepen weer allerlei herinneringen op: gebeurtenissen uit haar jeugd, liefdesgeschiedenissen, familieverhalen. En zo vinden we alle belangrijke thema’s uit haar werk ook hier weer op een heel bijzondere manier terug, vooral de confrontaties tussen culturen en de misverstanden die daarmee gepaard kunnen gaan. Bloems grote reis- en levenslust lijkt aangedreven te worden door de zoektocht naar de wortels van haar eigen identiteit, de identiteit van een gewoon Indisch meisje. ‘Ze legt haar hand op mijn arm, trekt aan mijn mouw, kijkt mij aan met haar zwarte doordringende ogen en vraagt me: “Waar kom jij vandaan? Je bent een blanke vrouw, maar je bent zwart zoals wij.”
