Nietzsche breekt in Morgenrood (1881) rigoureus met de westerse traditie. Hij doet verslag van zijn immorele onderneming om de fundamenten van de heersende moraal te bevragen en als een mol te ondergraven. Want zijn die fundamenten wel zo onaantastbaar als iedereen denkt? Zijn niet-aflatende ‘veldtocht tegen de moraal’ begint in dit boek met briljante dieptepsychologische analyses. Nietzsche probeert de herkomst van de moraal te achterhalen en de verzwegen belangen die eraan ten grondslag liggen. De vraag naar de verhouding tussen denken en moraal leidt vervolgens tot volslagen nieuwe perspectieven op de diepste drijfveren van de mens, de aard van zijn bewustzijn en de bronnen van het kennen. De ‘filosoof met de hamer’ profileert zich in Morgenrood bewust als verlichtingsdenker.
