Louis-Paul Boon beschrijft in Memoires van de Heer Daegeman hoe Daegeman slechts wil genieten van wat hij heeft, wat hem echter wordt misgund door een opdringerige wereld. In het oog van de goegemeente is de heer Daegeman een asociaal element, een halve psychopaat zelfs, maar geen lezer met een hart zal hem snel uit zijn gedachten kunnen bannen. In Eros en de eenzame man herkent de gearriveerde schrijver Paul Boon zich in de schilderijen van de seksueel ontspoorde kunstenaar die zijn hart lucht. Ook hem is het nooit gelukt een werkelijk bevredigende relatie met een ander tot stand te brengen. Niemand zal onberoerd blijven bij het lezen van deze twee nagelaten bekentenissen en hartlijders zijn gewaarschuwd: Boon lezen kan fataal zijn!
