‘Gwy Mandelinck is auteur van poëzie die snijdend tot de essentie van de levenservaring wil doordringen, die daarover in heldere en tegelijk soms donkere gedichten kan reflecteren. Als er al een materie is waaraan zijn poëzie me doet denken, dan is het aan eik: vaak lijken de woorden uit stugge materie te zijn gehakt. Ze suggereren groei en verdichting, een grote fysieke intensiteit, die moeiteloos overgaat in een haast stil beschouwend bewustzijn dat dingen, mensen, liefdes en donkere ervaringen in één geheel bijeen kan brengen in enkele welgemikte regels. Mandelinck heeft zijn naam als dichter stevig en zonder enig groot vertoon onontkoombaar gevestigd.’ – Stefan Hertmans
