In 1993 verscheen het eerste deel van HET IJSPALEIS, het derde deel van Boudewijn Büchs Eilanden-reeks.
Deze druk in aanzienlijk uitgebreid. De auteur was immers zelf gaan twijfelen: had Benjamin Morrell in 1822 misschien tóch een voet gezet op het meest bizarre, eenzame en letterlijk ijskoudste eiland ter wereld, Bouvet? Wat nog meer ging knagen aan het verstand van Nederlands grootste eilandist: waren twee Italianen er in maart 1959 misschien ook in geslaagd de Antarctische rotsklomp te beklimmen?
In deze nieuwe editie van HET IJPALEIS niet alleen antwoorden op die vragen, maar ook op vele andere eilandraadsels. Daarmee is deze editie van HET IJSPALEIS tot een van de uitzonderlijkste boeken van de laatste jaren geworden. Büch is in staat gebleken over het absolute niets een meeslepende verhandeling te schrijven. Gevoegd bij zijn hoofdstukken over wandelende eilanden, over het mysterie van de atoombom op Marion-eiland, over de Canadees die een Russisch eiland aan Groot-Brittannië probeert te verkopen –enzovoorts- is deze nieuwe editie een kunststuk van ontbering en zachte melancholie geworden.
