‘Alsof Albert Speer zich ermee bemoeid had.’ Althans zo ziet de Duitse Else Ahlsteen er volgens Titus Orbaan uit wanneer deze haar tijdens een gastdocentschap in Amerika leert kennen. Terug in Europa en te gast bij haar oude Pruisische familie kijkt hij zijn ogen uit. Maar buitenkant is nog geen binnenkant, zoals hij na verloop van tijd moet erkennen. Hun morganatische verbintenis ontaardt allengs in een daverende mismatch.
In De groene gravin botsen twee werelden op elkaar, die van de vrijheid om te doen en te denken wat je wilt en die van de oude tradities, aangelengd met nieuw idealisme. Een verhaal over hedendaagse onverenigbaarheid van karakter en hoe je daar, wanhopig of sublimerend, mee om kunt gaan. Het verstand probeert het hart te temmen maar de uitkomst is ongewis.
