In Mijn moeder de Romein verklaart Kristien Hemmerechts níét haar liefde voor de klassieken. Wel onderzoekt ze de grote invloed die de teksten, verhalen en citaten op haar en haar werk hebben gehad. De oude Romeinen en Grieken waren min of meer permanent aanwezig in het huis waarin ze opgroeide, vanwege de grote bewondering van haar ouders voor het klassieke erfgoed.
Haar moeder was lerares Latijn en bracht ook Kristien de beginselen van de Latijnse syntaxis bij. Dat was niet altijd bevorderlijk voor hun relatie. Hemmerechts beschrijft haar gemengde gevoelens, om te eindigen bij waardering. Ze beseft hoe onvermijdelijk de klassieken zijn gebleven en stelt vast dat ze een waarheid vertellen die zij met veel tijd en jaren heeft leren bevatten.
