De Romeinse wereld was er vooral een van mannen. Het rijk besturen, legers leiden, wegen en aquaducten bouwen: mannenzaken. Ook in de Romeinse literatuur komen vrouwen er vaak bekaaid vanaf. Maar er zijn gelukkig uitzonderingen. In de correspondentie van Plinius de Jongere (ca. 62-ca. 113), een vriend en tijdgenoot van keizer Trajanus, staan vrouwen centraal.
Plinius onderhoudt vriendschappen en zakelijke relaties met rijke vrouwen. Ook schrijft hij geregeld aan vrouwelijke familieleden. Heel bijzonder zijn enkele ontroerende brieven aan de jonge Calpurnia, zijn derde vrouw. In het huwelijk met haar heeft hij zijn ware liefdesgeluk gevonden, zo lijkt het. De bundel wordt afgerond met een reeks literaire portretten van voorbeeldige vrouwen.
Plinius’ brieven tonen een kleurrijk panorama van levensechte vrouwenfiguren. En als altijd laten ze zien wat Plinius zelf belangrijk vindt: zijn brieven zijn ook een soort zelfportretten. Een boeiend en veelzijdig inkijkje in de Romeinse elite-kringen uit de keizertijd.
