Dit boek gaat over de warrige wegen die wiskundigen in hun gedachten afleggen. Die wegen zijn niet zo exact als de formules suggereren. Ze zijn geplaveid met gepieker, tegenstrijdigheden, doodlopende steegjes, wanhoop, verwarring. Wiskundigen maken in hun denken creatief gebruik van intuïtie, analogieën en metaforen, paradoxen, dromen, plotselinge invallen. De logica daarin is ver te zoeken, het gevoel overheerst. Het gevoel als dat van een kunstenaar die zoekend te werk gaat. Dat zoeken is wiskunde.
Wiskundigen presenteren ons uitsluitend het eindresultaat, de keurige kant-en-klare formules waar de meesten van ons niets van snappen. Wat eraan voorafging, daarover horen we niets. De schoonheid van de wiskunde is het eindproduct – dit boek laat de weg ernaartoe zien.
Om die weg te begrijpen is kennis van de wiskunde niet nodig. Ton Langendorff voerde gesprekken met twaalf hoogleraren. Elk hoofdstuk wordt (zonder formules) ingeleid en geïllustreerd met hun praktijkervaringen.
