Anna Karenina is volgens Vladimir Nabokov de beste roman ooit, volgens Anna Achmatova een misogyn product van een misogyne auteur. De discussie over de ‘bedoeling’ van de roman is nooit verstomd: schreef Tolstoi een aanklacht tegen een vrouwonvriendelijke samenleving of vertolkte hij het orthodox-christelijke standpunt dat de vrouw op de wereld is om man en kinderen te dienen?
De ‘oplossing’ die de roman biedt is, zoals het goede literatuur betaamt, een exposé van beide opinies met alle grijsschaakeringen tussen de twee uitersten. Anna is in de eerste plaats een opvallende, mooie, intelligente, lieve vrouw die haar leven onder haar eigen ogen ziet desintegreren vanaf het moment dat zij verliefd wordt op een man die volgens de wet de hare niet is.
Dat Anna Karenina moeiteloos ‘de beste roman ooit’ kan worden genoemd is te danken aan de razendknappe structuur waarin de verschillende verhaallijnen zijn verweven, aan Tolstoi’s messcherpe observaties van de binnen- en buitenkant van mensen en dingen, en aan de thematische rijkdom, die de roman boven de tijd uittilt en lezing ervan tot een gebeurtenis maakt die niemand zou mogen missen.
Quotes:
‘Deze Anna Karenina heeft alles in zich om uit te groeien tot een iconische tekst. In ons rijke poldertaaltje.’ de Volkskrant – Martin de Haan
‘Hans Boland vangt de ziel van Anna Karenina in het Nederlands.’ Noordhollands Dagblad – Hanneke van den Berg
'Duizend pagina's genot, mét leeslint.' Het Parool - Guus Luijters *****
‘Dat de roman niet dood is, bewijst de nieuwe vertaling van Tolstois Anna Karenina van Hans Boland.’ Het Parool – Maarten Moll
‘Zoals Nabokov opmerkte: “Als je Toergenjev leest, weet je dat je Toergenjev leest. Als je Tolstoj leest, lees je omdat je gewoon niet meer kunt stoppen.”’ de Groene Amsterdammer – Merijn de Boer