Als Marieke en de vader van haar kinderen tijdelijk uit elkaar gaan blijkt dat een afslag op een onomkeerbare weg waarvan ze op dat moment de gevolgen nog niet kan overzien. Er volgt een periode vol verdriet, woede en verwarring, maar tijdens dit verwerkingsproces leert ze ook veel over zichzelf.
Zodra de donkere wolken beginnen weg te trekken komt er steeds meer ruimte voor lichtheid, een gevoel van bevrijding én voor nieuwe liefdes, al blijkt die nieuwe realiteit weerbarstig. Uiteindelijk realiseert Marieke zich dat de liefde zich niet laat dwingen, en dat niet alles maakbaar is.