Hoewel we onszelf graag als rationele mensen beschouwen, blijken we vaak onrealistische, bijna mythische, verwachtingen van het leven te hebben. Omringd door coaches en stapels zelfhulpboeken geloven we heilig in de maakbaarheid van het bestaan. Ook de westerse samenleving koestert dit optimisme, waardoor rampen en catastrofes ons steeds weer verrassen. Deze karaktertrek heeft veel voordelen, maar ook één nadeel: we hebben de neiging de rampen uit het verleden te vergeten. Maar onverwachte rampen zijn van alle tijden. Klimaatveranderingen in de prehistorie, de vluchtelingencrisis in de bronstijd, de Zwarte Dood: het zijn allemaal voorbeelden van catastrofes die de samenleving diep schokten en onze voorouders dwongen om nieuwe paden in te slaan. Hoe kunnen we leren van de rampen uit het verleden om onze maatschappelijke veerkracht te vergroten?
