Het treurigste van de struisvogel is, dat hij, van voren onzichtbaar, zich van achteren juist zo bloot geeft. Dit is nu ook weer niet precies wat de ik van deze verhalen, ook wel Mark genoemd, graag zou willen; laat staan dat de auteur het zou beogen. Wel denken zij misschien aan een dubbelleven, een meer-dan-één-kant-op-kunnen, zodat van voren van achteren kan zijn en van achteren van voren. Het gaat om het niet-gebonden-zijn, het niet-partij-kiezen, het avontuur-tot-zelfbehoud met de middelen die er zijn. Een grote vlucht neemt de trek van de struisvogel misschien wel niet, maar welk vermogen hebben wij en is de wereld zo groot ? Voor Mark en Marianne, de hoofdpersonen van vele verhalen in De trek van de struisvogel, is de wereld klein, ook als zij heel ver weg zijn; de mensen zijn overal de mensen.
