In de wereld van nu is oud out en jong in, constateerde Hedy d’Ancona in Vrolijk verval. Ze werd na verschijnen vaak aangesproken door grijsaards die haar complimenteerden met haar ‘coming out’ voor de ouderdom. Dat het niet alleen kommer en kwel was, dat ze geen compassie behoefden en dat ze niet zaten te wachten op knuffels. Toch is er ook een andere kant aan die vrolijkheid. Het verlies van een partner en andere dierbaren. Het afscheid van de dingen die je niet meer kunt, of durft. De teleurstelling over de dingen in de wereld die nog steeds niet zijn verbeterd. Oud worden is niet altijd makkelijk, en de verworvenheden van wijsheid en ervaring gaan soms hand in hand met het verval van krachten. In Kouwe kermis schrijft d’Ancona op de haar kenmerkende eerlijke en relativerende wijze over die keerzijde. Met humor, en met altijd oog voor het halfvolle glas.
