In Beethoven was 1/16 zwart buigt Nadine Gordimer, die de Grote Geschiedenis als geen ander kent, zich over kleine, sociale gebeurtenissen. De verhalen gaan over dood, verlies en rouw, waarbij de identiteit van de personages centraal staat. Zo komt een vrouw die gaat spoorzoeken in het verleden van haar pas overleden echtgenoot, dingen te weten die ze misschien liever niet zou weten. Een Duitse vrouw huwt een Zuid-Afrikaan en geeft alles op om met hem mee te gaan, maar ontdekt dat zij omwille van de taal veel meer een buitenstaander is dan ze ooit gedacht had. Gordimer maakt ons attent op de meerduidigheid van elke realiteit. In elk verhaal weet ze breuken en barstjes bloot te leggen. Niets is zomaar wat het lijkt omdat elke identiteit uit veel meer laagjes bestaat dan het blote oog kan zien.
