Een geur van verbrande veren

Gerrit Kouwenaar

men schrijft men rijdt een zijstraat voorbij
ziet in een ooghoek even hoe eeuwig

in donker dat dieper dan grond is
twee witte gestalten geklemd tussen wanden

de handen geheven elkander iets aandoen
een eerste omhelzing een weerzien na jaren

iets aandeden afscheid doodslag voorbij —