Als Max terugkomt van een trektocht door de bergen, hoort hij dat zijn grootvader verongelukt is. Hij kan dit nieuws niet aan. Max is immers min of meer opgegroeid bij zijn grootvader. Hij gaat op zoek naar schuldigen, onderzoekt alles wat met de dood van zijn grootvader te maken heeft, inclusief alle gruwelijke details. Het is zijn manier om het verdriet te verwerken, zijn bezweringsritueel.
Max realiseert zich nauwelijks hoe kwetsend zijn verdachtmakingen zijn voor de jonge vrachtwagenchauffeur die betrokken was bij het ongeval, de dienstdoende politieagenten, het ziekenhuispersoneel en de begrafenisondernemer.
Ook voor zijn ouders en voor zijn beste vriendin Linde is Max genadeloos.
Pas als alle verhalen zijn verteld en alle wonden littekens zijn geworden, kan hij weer in het leven stappen. Zijn grootvaders oude verhalen kan hij verder vertellen en hij zal ervoor zorgen dat diens appelboomgaard weer kan bloeien. Dan pas ziet Max ook hoeveel Linde echt voor hem betekent.
Een verhaal over verlies en gemis, maar ook over de beste tegenzet, die liefde heet.
