Nederlanders met een band met Nederlands-Indië hebben hun wereld in de tropen nooit kunnen vergeten. Het land leeft voort als paradijselijke tropische archipel, maar ook als land waar koloniaal geweld heerste. Toch is voor veel mensen, uit diverse bevolkingsgroepen, de eerste herinnering aan Indonesië die van een mooie tijd, de tijd van vroeger, van tempo doeloe. Velen van hen hebben het gevoel dat de geschiedenis hun het verleden heeft ontnomen.
Dit pamflet bepleit een eerherstel voor het Nederlands-Indië zoals het eens was. Er is hier weer aandacht voor de betekenis die het land van herkomst voor vele ontheemden heeft. Tempo doeloe, een omhelzing is in deze tijd noodzakelijk omdat begrip voor de gevoelens van vroeger ons het Indonesië van nu, en haar (ex-)bewoners leert begrijpen. Heimwee is daarom geen verboden woord.
