Een beeldhouwer tast met zijn plastieken de grenzen van het hyperrealisme af. Hij wikkelt levende modellen in elastisch gipsverband, en legt in het stollende harnas hun ultieme pose vast – tot het een keer misgaat. Uit zijn cyclus De tandeloze tijd lichtte A.F.Th. van der Heijden de verhaallijn over de zogeheten gipsmoord en herschreef deze tot een zelfstandige roman. Het resultaat is Doodverf – een boek over de kunst die sterker is dan de liefde. Maar wint de kunst ook van de dood?
