Of hij nu over zijn geliefde spreekt, of over de muziek die hij beluistert en de kunst die hij ziet, voor Ad Zuiderent is een alledaagse, bijna terloopse aanleiding steeds genoeg om er de poëzie in te ontdekken. Schijnbaar eenvoudig zijn de gedichten in deze bundel, tot de dichter laat zien hoe diep ze reiken: voorbij de melancholie om het ouder worden, voorbij de tristesse van het niet meer bestaan.
