Bij verschijning in 1798 deed Lyrische balladen de literatuur op haar grondvesten schudden. Hier waren geen dichters aan het woord die hun verzen in het strenge korset van klassieke vormen persten. Wordsworth en Coleridge experimenteerden met een eenvoudiger, alledaagser taalgebruik en gaven natuur en gevoel alle ruimte.
‘Poëzie is de spontane opwelling van krachtige gevoelens.’ Zo luidde het credo van Wordsworth in het voorwoord dat hij schreef bij de editie van 1800. Het werd een programma voor de Angelsaksische romantici. En nog altijd is het hét motto voor de romantische poëzie. Diverse gedichten uit de Lyrische balladen groeiden uit tot klassiekers. Dat geldt met name voor ‘Het gedicht van de oude zeeman’ van Coleridge en ‘Tintern Abbey’ van Wordsworth.
