Marjon van Royen (1957) begint haar journalistieke carrière in Italië. ‘Ik ging naar Rome, werkte in een pizzeria en begon daar mijn eerste stukjes te schrijven.’ Eerst werkte ze voor De Groene Amsterdammer, later kwam er de radio bij. Na de zoveelste maffiamoord en regeringswisseling was ze toe aan wat anders. Ze werd verslaggeefster voor het NRC en reisde op en neer tussen Nederland en de Balkan om de oorlog in de jaren negentig te verslaan. Daarna werd ze correspondent voor NRC in Latijns-Amerika. ‘Het was de mooiste kans die ik van mijn leven heb gekregen. Moet je voorstellen: een heel continent vol Latino’s.’ De eerste twee jaar woonde ze in Mexico-Stad, sinds 1999 in Rio de Janeiro. ‘Ik hou van dit continent. Van de gesloten Mexicanen tot de uitbundige Brazilianen. Ik hou van de gekte, het gesjoemel. De manier waarop pijn en levensvreugde hier uiteindelijk toch altijd samen op lijken te gaan. Eigenlijk wil ik hier nooit meer weg.’ Nederland vindt ze een mooi land. ‘Een prachtige, supergeorganiseerde bibliotheek.’
Sinds januari 2003 werkt ze niet meer voor de NRC. Voor Marjon zijn radio en schrijven even grote passies. ‘Het zijn elkaars tegenpolen, en ze vullen elkaar aan. Schrijven is bezinken, terwijl radio de explosie is waarin je met één grote knal het verhaal laat horen. Latijns-Amerika is een geluidsparadijs. Er is altijd iets te horen. Ik woon in de droom van elke radiomaker.’
Foto-illustraties bij De nacht van de schreeuw zijn te vinden op: www.marjonvanroyen.nl.

© Foto: Bert Nienhuis