Donkere en bezwerende prozagedichten
Deze bundel prozagedichten bevat twintig korte, autobiografische leugens. De gedichten roepen de levens op van verschillende mensen: hoe die levens eruitzien of eruitzagen. Er worden geen namen genoemd. Er wordt bijvoorbeeld gesproken over een vader of een neef – iedereen heeft een vader of een neef – waardoor de lezer zich eenvoudig met de personen uit de gedichten kan identificeren. Hij kan ermee sympathiseren of hun leven afwijzen.
Thema’s in de gedichten zijn de verlangens, angsten, liefdes, onvolkomenheden en kwaliteiten van mensen. Onderwerpen als dood, gekte en eenzaamheid, die in onze illusoire Zwitserleven-gevoel-en-voel-je-altijd-goed-maatschappij min of meer taboe zijn, worden niet vermeden.