Alle bessen kun je eten

Alleen sommige maar één keer

Gemma Venhuizen

‘Een veelbelovende student’ is ze. Zeggen haar vader, haar moeder en haar docenten. Wanneer ze voor een fotografieproject naar Spitsbergen vertrekt, wordt het tijd dat Jasmijn haar talent waarmaakt.

Met trots presenteren wij een nieuwe, jonge schrijver die het unieke talent bezit de lezer meteen vanaf de openingszin in haar greep te hebben – en niet meer los te laten. Oordeel zelf!

De eerste keer dat ik hem zag stond ik met een dubbelloops geweer in handen. Ik had net met bevroren vingers twintig kogels afgeschoten op de ijsbeer tegenover me. Negentien kogels waren in het niets verdwenen, één had de rechtervoorpoot geraakt.

Terwijl ik het resultaat bestudeerde, kwam hij naast me staan. Zijn kartonnen beer zag er heel wat doorzeefder uit dan de mijne. Hij lachte. Zei iets tegen me. Het zag eruit als ‘I love you too.’ ‘I love to shoot,’ herhaalde hij toen ik mijn oorbeschermers af had. ‘Dat komt goed uit,’ zei ik en liet mijn geweer zakken. ‘Als we worden aangevallen mag jij ons verdedigen.’