De hoofdpersoon in Het zwart uit de mond van Madame Bovary is niet alleen bezig met de hoofdpersoon van Gustuve Flauberts boek, hij heeft zelf ook iets van deze vrouw weg.Hij is voortdurend op zoek naar de Grote Liefde, maar dan ook telkens meer dan met het actuele object van zijn genegenheid met zichzelf bezig. Het spreekt vanzelf dat zijn vrouwelijke doelwitten lijden onder zijn problematische liefdesnatuur. In Madame Bovary, die, net als hij, leefde bij de smart om haar verlangens en ervoor stierf, herkent hij zijn eigen wezen. Hij offert de reis met een vrouw dan ook gretig en egocentrisch op aan de pelgrimage naar de plekken waar Madame Bovary verkeerd zou hebben.
De compactheid en de raakheid van Brakmans formuleringen maken dat in deze roman onvergetelijke, bijna aforistische zinnen staan.
