De hoofdfiguur van Die ene mens is Wim Akijn. Het grondmotief van dit boek is het besef dat ieder mens onvervangbaar is binnen de verhoudingen waarin hij leeft. Hij is daarin ‘die ene mens’, maar de continuïteit van het leven is erop gericht de contouren te vervagen. Voor Akijn, die houvast zoekt in een bestaan vol uiterlijke en innerlijke onzekerheden, is echter juist de stabiliteit in de menselijke verhoudingen onontbeerlijk. Zij is voor hem vooral aanwezig in de vriendschap, en het begrip ‘die ene mens’ ziet hij dan ook belichaamd in Tom, een jeugdvriend, met wie hij de vroegere band is gaan hernieuwen. Toms vroege dood activeert in Akijn het protest tegen de tijdelijkheid van de menselijke relatie en dit brengt hem ertoe zijn gevoelens van gemis te spiegelen aan Trix, de jonge vrouw van Tom. Zijn redeloze afwijzing van haar avances is in feite een machteloos protest tegen Toms dood, voor Akijn pas definitief als hij in Trix het gemis ziet sterven aan een nieuw leven.
